Beren in een vogeltuin!

Wat eigenlijk een soort van tussendag ging worden is uiteindelijk uitgedraaid op 1 van de hoogtepunten van de reis. Aangezien Manu morgen het vliegtuig naar Belgie neemt in Quebec City, stond er een rit van een kleine 200 km voor de boeg. We hebben het deze morgen dus heel op het gemak gedaan in de jeugdherberg in L'Anse St Jean en we zijn vertrokken rond een uur of elf.

De terugweg was weer schitterend met bergen, bossen, water en meer bergen en bossen. Onze ogen zochten naar elanden maar geen enkele waagde het om de straat over te steken. Het enige wat we te zien kregen was een stekelvarken. Toen we dichter bij Quebec City kwamen, zochten we toch nog een kleine activiteit en ons oog viel op een soort van vogeltuin: Cap Tourmente. We dachten dat we een soort van indoor vogeltuin gingen bezoeken, maar blijkbaar was het een Nationaal Park. Aangezien we toch al inkom hadden betaald, konden we er maar beter van profiteren en de dame aan de balie gaf ons informatie over de 700 vogels die je kon spotten over het ganse gebied. De sneeuwganzen zijn bvb momenteel op weg naar het Noorden en dit was een soort van rustplaats maar er zijn ook haviken, uilen, eenden, ganzen, en andere gekleurde vogels waar we de naam niet van weten. Echt luisteren deden we niet meer tot ze aan het hoofdstuk beren begon. "Er worden er hier regelmatig Zwarte Beren gespot, maar geen paniek als je een beer tegenkomt, maak veel lawaai en ze zullen van je weglopen". Vanaf dat moment mocht er dus geen lawaai meer gemaakt worden :-)!

Er waren verschillende wandelingen en wij kozen diegene door het bos waar we het meeste kans hadden om beren te zien. De vogels konden ons gestolen worden en na een serieuze beklimming kwamen we op een plateau met een schitterend zicht op de St-Lawrence rivier en Ile d'Orleans. Maar nog altijd geen beer te zien. Terug beneden namen we nog een pad door het bos en net op het moment dat Manu zegt: "doeme he!", trekt Inge aan mijn arm...op een meter of dertig een mama beer en haar jong. Ongelooflijk indrukwekkend moment was dat. Zeker wanneer je je lens inzoomt en je ziet haar ogen in onze richting. Er was maar 1 woord toepasselijk op dat moment: WAUW!!! Na een paar minuten zijn we verder gewandeld en kwamen we uit het bos. Vanaf dan mocht er ook terug lawaai gemaakt worden :-). Net als we het bos uitgingen en de spoorweg overliepen...geritsel en uit de kant komen nog drie beren gelopen, nu niet op een veilige 30 meter maar een meter of 10! Gelukkig voor ons hebben zwarte beren bang van mensen (itt grizzlies) dus ze liepen heel snel het bos in. Omdat we zelf heel hard geschrokken waren, was er geen tijd om het fototoestel te nemen. Vijf beren op 1 dag, we zijn er nog niet goed van :-). We hebben 2 filmpjes maar we krijgen ze niet geupload van waar we nu zitten dus voorlopig enkel foto's.

Om ons avontuur te vieren, dachten we een hapje te eten in een klein dorpje dicht bij Cap Tourmente en ons oog viel op restaurant "Chez Chantal". Het was pas toen we binnen waren dat we beseften dat dit geen echt restaurant was maar een...frietkot. Een echt Belgisch frietkot was het niet maar ze hadden poutine op 20 soorten manieren. Poutine is typisch Quebecs en is eigenlijk een pak frieten overgoten met een soort van vleessaus en wat je maar wilt. Niet hetzelfde als een kleine met cocktail en een warm balleke bij Friet 105 maar bijna even lekker!

Morgen neemt Manu dus het vliegtuig naar Belgie voor de bekerfinale en zal Inge Quebec City (en omstreken) bezoeken.

Groetjes,
Inge & Manu